Zoals het leven zelf is, zo zou je ook Marja’s doosobjecten met diverse stadia in het leven kunnen associëren. Haar objecten hebben een uniek karakter. Van laagsgewijs opgebouwde grillige blauwe golven of tot in de finesses glad gemaakte kleurrijke ronde vormen. Als de mensheid zelf, compleet met innerlijke diepten die voor anderen verborgen blijven. Maar ze zijn ook gewoon leuk als opbergdoos waarin je je spulletjes kunt doen en herinneringen in kunt bewaren. Zo’n doos met deksel mét geheime inhoud intrigeert sowieso.

De mens dompelt zich in het landschap, zoekt, ontmoet, beleeft, beïnvloedt, ondergaat de klank en kracht van het seizoen, geeft de gedachten de volle ruimte. Zijn gedachten voert hij uit in en op karton. Lagen, gegraveerd, geëtst, geschilderd, laten de relevante elementen zien en geven het eindbeeld over aan de kijker. Het verhaal wordt van de kijker zelf.

Hij is allereerst schilder van het landschap rond zijn woonplek. Met dynamische toetsen, hevige kleuren en druipende verfstreken, probeert hij de elementen van het landschap - lage horizonten, wolkenluchten, licht, sfeer en stemming - weer te geven. Zijn schilderijen, in acrylverf, tonen steeds weer opnieuw hoe hij wordt geïnspireerd door zijn directe omgeving. Hij schildert niet alleen wat hij ziet maar ook hoe het hem beweegt. De emotie die hij ervaart is de aanleiding.

Nooit kon hij het benoemen, maar het was er eigenlijk altijd al: dat gevoel van “ik wil scheppen. Ik wil gaande zijn.”Hij zocht verdieping en ontdekte de magie van klei en de hiermee verbonden elementen water, lucht en vuur. Het vijfde element: de scheppende mensenhand die als een tijdsnoer in duizenden jaren de afspiegeling vormt van de creërende geest en culturen wereldwijd.