Wil Friesen (Vierlingsbeek) wil zich liever geen fotograaf noemen: hij gebruikt het analoge fotografische proces als middel om op geheel eigen verwerkingswijze beelden te ‘schilderen’. Het gaat hem om de sfeer, het ongrijpbare vastleggen. Daarom zijn al zijn werken unicaten.  Landschappen treft hij in een mystieke sfeer, alsof er iets is gebeurd of gaat gebeuren, geheimzinnig. Van schijnbaar onbewogen bomen lijken de emoties zichtbaar te worden; het vermoeden ontstaat dat zij meer weten…

Autonoom fotograaf Jacobien de Korte (Den Haag) heeft oog voor detail, haar  zorgvuldig samengestelde series vertonen een boeiend lijnenspel, wat op het eerste gezicht sterk en abstract oogt.  Maar ook schoonheid en verstilling gaan hand in hand. En wie langer kijkt, ervaart ook het mysterieuze, want wat gebeurt er en wat zien we? Dat kan de beschouwer zelf invullen.

Corine Oosterlee (Trémolat, Périgord/Dordogne, Zuidwest-Frankrijk) is fotograaf, gespecialiseerd in planten in hun natuurlijke habitat. Daarnaast is zij natuurgids en organiseert botanische excursies in haar woonomgeving. De vormenrijkdom van planten en andere vegetatie in een steeds veranderende lichtval blijft haar boeien. Zij ervaart het maken van natuurfoto’s als een samenspel tussen het onderwerp, het fototoestel en haarzelf. Deze samenwerking inspireert haar tot het maken van indringende foto’s. De intensieve kijker kan zich verbeelden de bijbehorende geuren te ruiken en de geluiden te horen. De natuurfoto’s van Corine zijn meer dan foto’s, het zijn vertalingen naar de zintuigen.

Harm Visser (Nijkerk)
Zachte tonen, dichtbij de natuurlijke tinten en matte acrylverf; daar werkt Harm graag mee. “Ik kies een klein palet, overzichtelijk en te begrijpen”, zegt Harm. Hij schildert met uiterste precisie in een gestileerde stijl. Hij vervolgt: “Vanuit mijn wereld probeer ik de wereld om mij heen vast te leggen. Juist de mist in het landschap vind ik mooi, het brengt je op de rand van het mystieke”. Harm is een denker en zoeker. Hij probeert je te raken met zijn werk. Lagen en lijnen brengen je dieper in zijn werk. "Soms is het zoeken naar ruimte. Fysieke ruimte, maar ook ruimte op mijn paneel. Zoeken naar open plekken, achter bosschages en rietkragen. Je wilt er naar toe, het ervaren. Een plek om even uit te blazen tussen grassen en bomen”, licht Harm toe. Het afgelopen jaar is hij bezig geweest met een nieuwe manier van werken. Nog meer de nadruk leggen op de lagen in het landschap. Alsof je in een kijkdoos kijkt. Hij weet nog niet precies welke richting hij in wil slaan. Elk kunstwerk is voor Harm een belevenis!

Alles wat de kunstenaar mag hopen te bereiken is een diepe sympathie voor de wereld om hem heen - om het onderscheid tussen zichzelf en al het andere te verliezen - en van hieruit te creëren. Marion Visione werkt binnen een historisch bewustzijn dat zoekt naar tijdloosheid. Haar bronzen beelden lijken culturele overlevenden - overwegend vrouwenfiguren getekend en vervormd door tijd. De doelen van elegantie en ingetogenheid worden bereikt door hun blijkbaar fragiele opbouw en dynamische vorm.

Carolien Brusse (Bussum) maakte een gezelschap van steengoed kannen. Zij zijn allemaal verschillend van verhouding, karakter en ‘lichaamstaal’. Door de opbouw uit gemeenschappelijke vormelementen, zijn ze familie van elkaar. De kannen zijn met de hand opgebouwd uit platen steengoed-klei en beschilderd met oxyden, Terra Sigillata en glazuur. De meeste zwarte kannen zijn meerdere malen gestookt op 1150°C of 1250°C. Alle andere kannen (van witte steengoed of franse grès) zijn gestookt op 1250°C. De karaktervolle kannen zijn sierlijke, stijlvolle gebruiksvoorwerpen.