De landschappen van Sjoerdtje Hak kenmerken zich meestal door hoge wolkenluchten boven ruimtelijke vergezichten van wadden, rivieren en weiden. Met name het noordelijk landschap waar de atmosfeer vochtig is en het licht anders dan in het zuiden. De emotie die de beweging van licht en lucht boven land en water oproept, weet zij bijzonder weer te geven.

De werken die zij maakt zijn geometrisch abstract. De afmetingen van de objecten zijn gebaseerd op de getallenreeks van Fibonacci. Het is een ritmisch spel van verhoudingen en van vorm en restvorm. Soms is het een samenstelling van vrijwel identieke elementen, waarbij het geheel meer is dan de som der delen.

De objecten zijn gemaakt van zink. Het oppervlak is ofwel onbewerkt, of bewerkt met zuren, waardoor contrasten ontstaan in kleur en textuur.

Al het werk van Herman Coppus (Ravenstein) is geometrisch abstract. De basiselementen in zijn werk zijn ritme, structuur en patronen. Zijn projecten zijn vaak opgebouwd als reliëf, uit materialen zoals papier, transparante folies, glas, metaal of hout. In de papierreliëfs speelt licht en schaduw een belangrijke rol. Met het toevoegen van kleuren door middel van directe en indirecte kleur- en lichtreflecties worden er in de reliëfs verrassende effecten bereikt.

Erosie, droge rivierbeddingen of knoestige boombast; Jolanda Verdegaal gebruikt deze texturen voor haar op de schijf gedraaide potvormen. Zij wil de schoonheid laten zien van oppervlakken waarin de tijd zijn sporen heeft nagelaten. Jolanda’s potvormen worden afgewerkt met matte, ruwe glazuren en gestookt op hoge temperatuur . Tenslotte bereikt zij spannende contrasten door het gebruik van edelmetaallusters en geboetseerde elementen.

Haar bekende vogelsculpturen zijn ontdaan van alle overbodige massa. Haar beelden tonen zowel kwetsbaarheid als kracht. Ze zijn tegelijk toegankelijk en introvert. Hetzelfde is het geval met haar portretten. De kwetsbare en tegelijk expressieve beelden tonen de essentie van de geportretteerde.